زگیل‌های معمولی. پیشگیری از زگیل‌های معمولی کار دشواری است. فردی که در بدنش زگیل‌های معمولی دارد می‌تواند با خودداری از دست‌زدن به زگیل و جویدن ناخن‌ها مانع رشد و گسترش آن‌ها شود.
زگیل‌های کف پا. می‌توان شیوع عفونت اچ پی ویِ ایجادکننده‌ی زگیل‌های کف پا را با چنین روش‌هایی متوقف کرد: تمیز و خشک نگه‌داشتن پاها، پوشیدن جوراب‌های تمیز و پوشیدن کفش یا دمپایی در استخرهای عمومی و رختکن‌ها.
زگیل‌های اندام تناسلی. می‌توان خطر ابتلا به زگیل‌های ناشی از اچ پی وی در اندام تناسلی را از طریق موارد زیر کاهش داد:
- داشتن یک شریک جنسی برای طرفین برقرارکننده‌ی رابطه‌ی جنسی
- کاهش تعداد شرکای جنسی
- استفاده از کاندوم لاتکس که می‌تواند انتقال برخی از انواع اچ پی وی را متوقف کند نه همه‌ی انواع آن را.
واکسن‌های اچ پی وی
واکسنی به نام گاردازیل از گونه‌ای از اچ پی وی پیشگیری می‌کند که منجر به بیش‌ترشدن زگیل‌های نواحی تناسلی می‌شود. هم‌چنین گاردازیل از گونه‌های اچ پی وی که منجر می‌شود به زگیل‌های دهانه‌ی رحم جلوگیری می‌کند. واکسن دیگری به نام سرواتیکس از سرطان دهانه‌ی رحم جلوگیری می‌کند، اما در درمان زگیل‌های نواحی تناسلی تأثیری ندارد.
کمیته‌ی ملی مشاوره در امور ایمنی و واکسیناسیون توصیه می‌کند دختران و پسران در یازده و دوازده سالگی به‌طور مداوم واکسن اچ پی وی را تزریق کنند. در غیر این صورت، واکسیناسیون در دختران و زنان تا ۲۶ سالگی و در پسران و آقایان تا ۲۱ سالگی توصیه می‌شود. واکسن‌زدن مردان تا ۲۶ سالگی نیز مفید است. این واکسن‌ها زمانی بیش‌ترین اثر را دارند که پیش از فعال‌شدن در امور جنسی تزریق شوند.
